پیامبر (صلى الله علیه وسلم) می فرماید: روزه روز عرفه کفاره گناهان سال قبل و سال بعد از خود می باشد. [مسلم، والترمذی وابن ماجه والحاکم]
دوستانی که تمایل دارند می توانند تفسیر قرآن انوار القرآن را به صورت آنلاین از طریق لینک زیر مشاهده نمایند.
الله
خدا
The Name Of God
الرحیم
مهربان
The Mercifull
الرحمن
بخشاینده
The Beneficent
الملک
پادشاه
The King
القدوس
مقدس
The Holy
الجبار
توانگر
The Compeller
العزیز
باشکوه
The Mighty
المهیمن
نگهدارنده
The Protector
المؤمن
اطمینان دهنده
The Guardian Of Faith
السلام
پاک و سلامتی بخش عالم
The Source Of Peace
إِذْ قَالَ رَبُّکَ لِلْمَلَائِکَةِ إِنِّی خَالِقٌ بَشَراً مِن طِینٍ (71) فَإِذَا سَوَّیْتُهُ وَنَفَخْتُ فِیهِ مِن رُّوحِی فَقَعُوا لَهُ سَاجِدِینَ (72) فَسَجَدَ الْمَلَائِکَةُ کُلُّهُمْ أَجْمَعُونَ (73) إِلَّا إِبْلِیسَ اسْتَکْبَرَ وَکَانَ مِنْ الْکَافِرِینَ (74) قَالَ یَا إِبْلِیسُ مَا مَنَعَکَ أَن تَسْجُدَ لِمَا خَلَقْتُ بِیَدَیَّ أَسْتَکْبَرْتَ أَمْ کُنتَ مِنَ الْعَالِینَ (75) قَالَ أَنَا خَیْرٌ مِّنْهُ خَلَقْتَنِی مِن نَّارٍ وَخَلَقْتَهُ مِن طِینٍ (76) قَالَ فَاخْرُجْ مِنْهَا فَإِنَّکَ رَجِیمٌ (77) وَإِنَّ عَلَیْکَ لَعْنَتِی إِلَى یَوْمِ الدِّینِ (78) قَالَ رَبِّ فَأَنظِرْنِی إِلَى یَوْمِ یُبْعَثُونَ (79) قَالَ فَإِنَّکَ مِنَ الْمُنظَرِینَ (80) إِلَى یَوْمِ الْوَقْتِ الْمَعْلُومِ (81) قَالَ فَبِعِزَّتِکَ لَأُغْوِیَنَّهُمْ أَجْمَعِینَ (82) إِلَّا عِبَادَکَ مِنْهُمُ الْمُخْلَصِینَ (83) قَالَ فَالْحَقُّ وَالْحَقَّ أَقُولُ (84) لَأَمْلَأَنَّ جَهَنَّمَ مِنکَ وَمِمَّن تَبِعَکَ مِنْهُمْ أَجْمَعِینَ (85)
وقتی ( این گفتگو در ملأ اَعلی و عالَم بالا درگرفت ) که پروردگارت به فرشتگان گفت : من انسانی را از گِل میآفرینم . (71)
هنگامی که آن را سر و سامان دادم و آراسته و پیراسته کردم ، و از جان متعلّق به خود در او دمیدم ، در برابرش سجده ( ی بزرگداشت و درود ) ببرید . (72)
پس همهی فرشتگان جملگی سجده بردند . (73)
جز ابلیس که تکبّر ورزید ، و از کافران گردید . (74)
فرمود : ای ابلیس ! چه چیز تو را بازداشت از این که سجده ببری برای چیزی که من آن را مستقیماً با قدرت خود آفریدهام ؟ آیا تکبّر ورزیدهای یا اصلاً از متکبّران بودهای ؟ (75)
گفت : من بهتر از او هستم . تو مرا از آتش آفریدهای و وی را از گِل . (76)
گفت : از میان آن ( جماعتِ ملأ اعلی و فرشتگان عالَم بالا ) بیرون شو ، چرا که تو مطرود ( از رحمت ما ) و رانده شده ( از میان فرشتگان ) هستی . (77)
قطعاً نفرین من تا روز جزا بر تو خواهد بود . (78)
گفت : پروردگارا ! ( حال که چنین است ) پس تا روزی مرا مهلت بده و ممیران که مردمان دوباره زنده میگردند ( و رستاخیز شروع میشود ) . (79)
فرمود : تو از مهلت دادهشدگانی ( و تا پایان جهان زنده میمانی ) . (80)
تا روز زمان معیّن ( که پایان عمر جهان و سرآغاز قیامت است ) . (81)
گفت : به عزّت و عظمتت سوگند که ( در پرتو عمر جاویدان و تلاش بیامان ) همهی آنان را گمراه خواهم کرد . (82)
مگر بندگان مخلص تو از ایشان را ( که بر آنان سلطه و قدرتی نداشته و وسوسهام در ایشان نمیگیرد ) . (83)
فرمود : به حق سوگند ، و حق میگویم ( و جز حق نمیگویم ) . (84)
هر آینه دوزخ را هم از تو و هم از کسانی که از تو پیروی کنند پر و لبریز میسازم . (85)
وَإِذْ قَالَ اللَّهُ یَا عِیسَى ابْنَ مَرْیَمَ أَأَنْتَ قُلْتَ لِلنَّاسِ اتَّخِذُونِی وَأُمِّیَ إِلَهَیْنِ مِنْ دُونِ اللَّهِ قَالَ سُبْحَانَکَ مَا یَکُونُ لِی أَنْ أَقُولَ مَا لَیْسَ لِی بِحَقٍّ إِنْ کُنْتُ قُلْتُهُ فَقَدْ عَلِمْتَهُ تَعْلَمُ مَا فِی نَفْسِی وَلا أَعْلَمُ مَا فِی نَفْسِکَ إِنَّکَ أَنْتَ عَلامُ الْغُیُوبِ (١١٦) مَا قُلْتُ لَهُمْ إِلا مَا أَمَرْتَنِی بِهِ أَنِ اعْبُدُوا اللَّهَ رَبِّی وَرَبَّکُمْ وَکُنْتُ عَلَیْهِمْ شَهِیدًا مَا دُمْتُ فِیهِمْ فَلَمَّا تَوَفَّیْتَنِی کُنْتَ أَنْتَ الرَّقِیبَ عَلَیْهِمْ وَأَنْتَ عَلَى کُلِّ شَیْءٍ شَهِیدٌ (١١٧) إِنْ تُعَذِّبْهُمْ فَإِنَّهُمْ عِبَادُکَ وَإِنْ تَغْفِرْ لَهُمْ فَإِنَّکَ أَنْتَ الْعَزِیزُ الْحَکِیمُ (١١٨) قَالَ اللَّهُ هَذَا یَوْمُ یَنْفَعُ الصَّادِقِینَ صِدْقُهُمْ لَهُمْ جَنَّاتٌ تَجْرِی مِنْ تَحْتِهَا الأنْهَارُ خَالِدِینَ فِیهَا أَبَدًا رَضِیَ اللَّهُ عَنْهُمْ وَرَضُوا عَنْهُ ذَلِکَ الْفَوْزُ الْعَظِیمُ (١١٩) لِلَّهِ مُلْکُ السَّمَاوَاتِ وَالأرْضِ وَمَا فِیهِنَّ وَهُوَ عَلَى کُلِّ شَیْءٍ قَدِیرٌ (١٢٠)
آیات 116 تا 120 سوره مبارکه مائده
و ( خاطرنشان ساز ) آن گاه را که خداوند میگوید : ای عیسی پسر مریم ! آیا تو به مردم گفتهای که جز الله ، من و مادرم را هم دو خدای دیگر بدانید ( و ما دو نفر را نیز پرستش کنید ؟ ) . عیسی میگوید : تو را منزّه از آن میدانم که دارای شریک و انباز باشی . مرا نسزد که چیزی را بگویم ( و بطلبم که وظیفه و ) حق من نیست . اگر آن را گفته باشم بیگمان تو از آن آگاهی . تو ( علاوه از ظاهر گفتار من ) از راز درون من هم باخبری ، ولی من ( چون انسانی بیش نیستم ) از آنچه بر من پنهان میداری بیخبرم . زیرا تو دانندهی رازها و نهانیهائی ( و از خفایا و نوایای امور باخبری ) . (116)
من به آنان چیزی نگفتهام مگر آنچه را که مرا به گفتن آن فرمان دادهای ( و آن ) این که جز خدا را نپرستید که پروردگار من و پروردگار شما است ( و همه من و شما را آفریده است و همه بندگان اوئیم ) . من تا آن زمان که در میان آنان بودم از وضع ( اطاعت و عصیان ) ایشان اطّلاع داشتم ، و هنگامی که مرا میراندی ، تنها تو مراقب و ناظر ایشان بودهای ( و اعمال و افکارشان را پائیدهای ) و تو بر هر چیزی مطّلع هستی . (117)
اگر آنان را مجازات کنی ، بندگان تو هستند ( و هرگونه که بخواهی دربارهی ایشان میتوانی عمل کنی ) و اگر از ایشان گذشت کنی ( تو خود دانی و توانی ) چرا که تو چیره و توانا و حکیمی ( لذا نه بخشش تو نشانهی ضعف ، و نه مجازات تو بدون حکمت است ) . (118)
( در روز قیامت ) خداوند میگوید : امروز روزی است که تنها درستی کردار و درستی گفتار راستگویان ( در دنیا ، هم اینک در عقبی ) بدیشان سود میرساند . برای آنان باغهائی ( از بهشت ) است که در زیر درختان آن جویبارها روان است . ایشان در آنجا جاودانه میمانند . خداوند ( به سبب اعمال گذشتهی ایشان ) از آنان خوشنود ، و ایشان هم ( به سبب اجر و پاداش فراوان و بیپایانی که دریافت داشتهاند ) از خدا خوشنودند . این است پیروزی بزرگ ( و نعمت سترگ ) . (119)
حکومت آسمانها و زمین و آنچه در آنها است ، از آن خدا است ، و او بر هر چیزی توانا است . (120)