اگر...

اگر دروغ رنگ داشت

هر روز شاید بی رنگی کمیاب ترین چیزها  بود

اگر عشق ارتفاع داشت

من زمین را زیر پای خود داشتم

و تو هیچگاه عزم صعود نمی کردی

آنگاه شاید پرچم کهربایی مرا در قله ها به تمسخر می گرفتی

اگر گناه وزن داشت

هیچ کس را توان آن نبود که گامی بردارد

اگر دیوار نبود

نزدیک تر بودیم. همه ی وسعت دنیا یک خانه می شد

و تمام محتوای سفره سهم همه بود

و هیچ کس در پشت هیچ ناکجایی پنهان نمی شد

اگر خواب حقیقت داشت

همیشه با تو در آن ساحل سبز لبریز از ناباوری بودم

اگر همه سکه داشتند

دلها سکه را بیش از خدا نمی پرستیدند

و یک نفر کنار خیابان خواب گندم نمی دید...

تا دیگری از سر جوانمردی بی ارزش ترین سکه اش را نثار او کند

اگر مرگ نبود, زندگی بی ارزش ترین کالا بود

زیبایی نبود

خوبی هم شاید...

اگر عشق نبود

به کدامین بهانه می خندیدیم و می گریستیم؟

کدام لحظه ی ناب را اندیشه می کردیم؟

چگونه عبور روزهای تلخ را تاب می آوردیم؟

آری بی گمان پیش تر از اینها مرده بودیم, اگر عشق نبود!

اگر کینه نبود, قلب ها تمام حجم خود را در اختیار عشق می گذاشتند

و من با دستانی که زخم خورده ی توست

گیسوان بلند تو را نوازش می کردم.

و تو سنگی را که من به شیشه ات زده بودم به یادگار نگه می داشتی

و ما پیمانه هایمان را شب های مهتابی به سلامتی دشمنانمان پر می کردیم...
                 

                                                                           دکتر علی شریعتی

روز دانشجو رو به همه دوسای خوبم تبریک میگم!