آب مضاف بر اینها!

مدتی است شایعاتی در افواه عمومی درگرفته که گویا سازمان آب و ـ گلاب به رویتان ـ فاضلاب، به عوض کلر سابق که به آب اضافه می‌کرد، الانه روزانه مقداری وایتکس با طعم مخصوص داخل آب شرب پایتخت خالی می‌کند.

همچین این مطلب را هم ملت با آب و تاب و بعضا ترس و لرز برای هم تعریف می‌کنند که آدم وهمش برمی‌دارد، اولش همچین خیال می‌کند که نکند داخل بطری‌های وایتکس، آب قاطی کرده‌اند.

نزدیک بود قاطی کنیم، اما وقتی که زنگ زدیم به یک عزیز شیمیدان و طی این تماس اطلاع یافتیم که وایتکس در حقیقت همان آب ژاول خودمان است که بارها در آزمایشگاه مدرسه‌مان از آن استفاده می‌کردیم؛ کمی از ترسمان ریخت. بخصوص وقتی ایشان در تکمیل توضیحات راهگشای خود افزود که در همه جای دنیا برای تصفیه آب‌های شرب از سه محصول شیمیایی شامل گازکلر، آب ژاول و هیپوکلریت سدیم استفاده می‌شود. مگر سال‌ها شعار نمی‌دادیم که:«جهانی بیندیشیم، محلی عمل کنیم»؟....خب این یک نمونه‌اش. با وایتکس شروع کردیم که سفیدکننده هم هست.

برای محکم کاری بیشتر و جمع کردن خیال و خاطر ملت، باز هم به این مقدار قناعت نکردیم و از گفته‌های رئیس اداره بهداشت آب و فاضلاب وزارت بهداشت دلیل و مدرک آوردیم که مسئولیت نظارت بر آب شرب شهروندان تهرانی را بر عهده دارد. ایشان به ضرس قاطع گفته است:«مردم نگران وجود وایتکس در آب نباشند؛ چرا که مواد تصفیه‌کننده به کار گرفته شده برای آب آشامیدنی، کاملا سالم و ایمن هستند.»

بسته پیشنهادی: گرچه با این توضیحاتی که داده شد، دیگر دلیلی برای ترسیدن نیست و می‌شود مثل آب‌خوردن از آب شرب تهران میل کرد؛ اما به رسم معمول، ما نیز که آبشخور آشامیدنی مان همین آب لوله‌کشی تهران است، نکاتی چند را مضاف بر اینهایی که عرض شد، به خدمت معروض می‌داریم:

1ـ افزودنی‌های دیگر: چون وایتکس یک طعم خاصی دارد که ممکن است به مذاق همه خوش نیاید، بد نیست که در سازمان آب یک مقداری هم گلاب به آب اضافه کنند. طوری که شهروندان تهرانی وقتی شیر آب را باز می‌کنند، از عطر و طعم آن کیف کنند. چون «کلر»رفت و بهایش شد خراب‌/‌بوی آن خوش را از چه جوییم؟ از گلاب!

2ـ نصب وایتکس‌سنج: برای راحتی خاطر و رفاه خیال بیشتر شهروندان آبخور، شیرسازان از حالا شیرهایی بسازند که یک وایتکس‌سنج هم روی آن نصب شده باشد.

3ـ کاهش خرید وایتکس: به نطر ما تا مدتی از خرید وایتکس اجتناب کنید. شاید همین مقدار موجود در آب برای سفید کردن ظروف کافی باشد.

4ـ تأمین پول وایتکس: گرچه نباید این حرف را بزنم و ممکن است سوژه دست برخی مسئولان مربوط بدهم؛ اما لازم است که پیش از وقوع هر اتفاقی عرض کنم، یعنی در حقیقت خواهش نمایم که مبادا هزینه وایتکسی را که به آب شرب تهران اضافه می‌فرمایند؛ روی بهای قبوض آب‌مصرفی شهروندان حساب نمایند.

خدا را خوش نمی‌آید. کادر مستطیلی جلوی بهای تمام شده وایتکس را خالی و سفید بگذارند. مگر نه این که وایتکس سفیدکننده است؟

رضا رفیع - جام‌جم