رَبَّنَا
الَّذِینَ یَذْکُرُونَ اللَّهَ قِیَامًا وَقُعُودًا وَعَلَى جُنُوبِهِمْ وَیَتَفَکَّرُونَ فِی خَلْقِ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ رَبَّنَا مَا خَلَقْتَ هَذَا بَاطِلًا سُبْحَانَکَ فَقِنَا عَذَابَ النَّارِ(191)
رَبَّنَا إِنَّکَ مَنْ تُدْخِلِ النَّارَ فَقَدْ أَخْزَیْتَهُ وَمَا لِلظَّالِمِینَ مِنْ أَنْصَارٍ(192)
رَبَّنَا إِنَّنَا سَمِعْنَا مُنَادِیًا یُنَادِی لِلْإِیمَانِ أَنْ آمِنُوا بِرَبِّکُمْ فَآمَنَّا رَبَّنَا فَاغْفِرْ لَنَا ذُنُوبَنَا وَکَفِّرْ عَنَّا سَیِّئَاتِنَا وَتَوَفَّنَا مَعَ الْأَبْرَارِ(193)
رَبَّنَا وَآتِنَا مَا وَعَدْتَنَا عَلَى رُسُلِکَ وَلَا تُخْزِنَا یَوْمَ الْقِیَامَةِ إِنَّکَ لَا تُخْلِفُ الْمِیعَادَ(194)
فَاسْتَجَابَ لَهُمْ رَبُّهُمْ أَنِّی لَا أُضِیعُ عَمَلَ عَامِلٍ مِنْکُمْ مِنْ ذَکَرٍ أَوْ أُنْثَى بَعْضُکُمْ مِنْ بَعْضٍ فَالَّذِینَ هَاجَرُوا وَأُخْرِجُوا مِنْ دِیَارِهِمْ وَأُوذُوا فِی سَبِیلِی وَقَاتَلُوا وَقُتِلُوا لَأُکَفِّرَنَّ عَنْهُمْ سَیِّئَاتِهِمْ وَلَأُدْخِلَنَّهُمْ جَنَّاتٍ تَجْرِی مِنْ تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ ثَوَابًا مِنْ عِنْدِ اللَّهِ وَاللَّهُ عِنْدَهُ حُسْنُ الثَّوَابِ(195)
تا 195 آل عمران191
کسانی که خدا را ایستاده و نشسته و بر پهلوهایشان افتاده ( و در همه‌ی اوضاع و احوال خود ) یاد می‌کنند و درباره‌ی آفرینش ( شگفت‌انگیز و دلهره‌انگیز و اسرارآمیز ) آسمانها و زمین می‌اندیشند ( و نقشه‌ی دلربا و ساختار حیرتزای آن ، شور و غوغائی در آنان برمی‌انگیزد ، و به زبان حال و قال می‌گویند : ) پروردگارا ! این ( دستگاه شگفت کائنات ) را بیهوده و عبث نیافریده‌ای ؛ تو منزّه و پاکی ( از دست یازیدن به کار باطل ! ) ، پس ما را ( با توفیق بر انجام کارهای شایسته و بایسته ) از عذاب آتش ( دوزخ ) محفوظ دار. (191)
پروردگارا ! بیگمان تو هر که را ( به خاطر اعمال زشتش ) به آتش درآری ، به راستی خوار و زبونش کرده‌ای . و ( اینان بر خود و دیگران ستم کرده‌اند و ) ستمکاران را یاوری نیست. (192)
پروردگارا ! ما از منادی ( بزرگوار توحید ، یعنی محمّد پسر عبدالله ) شنیدیم که ( مردم را ) به ایمان به پروردگارشان می‌خواند و ما ایمان آوردیم ( و ندای او را لبّیک گفتیم . اکنون که چنین است ) پروردگارا ! گناهانمان را بیامرز و بدیهایمان را بپوشان و ما را با نیکان و ( در مسیر ایشان ) بمیران. (193)
پروردگارا ! آنچه را که بر ( زبان ) پیغمبران خود ( و به پاداش تصدیق ایشان و پیروی از آنان ) به ما وعده داده‌ای ، ( از قبیل : پیروزی دنیا و نعمت آخرت ) به ما عطاء کن ، و در روز رستاخیز ما را ( با درآوردن به دوزخ ) خوار و زبون مگردان . بیگمان تو خلف وعده نخواهی کرد. (194)
پس پروردگارشان دعای ایشان را پذیرفت و پاسخشان داد که من عمل هیچ کسی از شما را که به کار پرداخته باشد - خواه مرد باشد یا زن - ضائع نخواهم کرد . پاره‌ای از شما از پاره‌ی دیگر هستید ( و همگی همنوع و همجنس می‌باشید ) . آنان که هجرت کردند ، و از خانه‌های خود رانده شدند ، و در راه من اذیّت و آزارشان رساندند ، و جنگیدند و کشته شدند ، هر آینه گناهانشان را می‌بخشم و به بهشتشان درمی‌آورم . بهشتی که رودخانه‌ها در زیر ( درختان ) آن روان است . این پاداشی از سوی خدا ، ( ایشان را ) است ، و پاداش نیکو تنها نزد خدا است. (195)
