منم که دیده نیالوده‌ام به لنزیدن!

جای سهراب سپهری عزیز خالی که قبل از آن که لنز چشم اختراع شود، خیلی لطیف فرمود: «چشم‌ها را باید شست/جور دیگر باید دید....». حالا کاش می‌بود و به چشم خود می‌دید که بر اثر یک چشم و هم‌چشمی امروزی و پیشرفته، چه لنزهای رنگارنگی که بر چشم و چار بعضی‌ها ننشسته است. نوع طبی‌اش را عرض نمی‌کنم. این نوعش جایگزین خوب عینک است و طبق تجویز پزشک، بلااشکال. طبق تجویز ما نیز!

چشم یک چیز حساسی است که به اندک چیزی ممکن است آلوده شود و سلامت انسان به خطر بیفتد. اما گاهی آرایشگرها هم به خودشان جرأت می‌دهند که اقدام به نصب لنز در چشم دیگران کنند. لابد شنیدید که سلمانی‌های قدیم هم گاهی در کنار سرزدن، گوش هم سوراخ می‌کردند و سنت هم جاری می‌کردند و حجامت هم انجام می‌دادند و بخیه هم می‌زدند و....اگر از دستشان برمی‌آمد، لوزتین هم عمل می‌کردند. خب پدرجان، خود شما که می‌گویی «قدیم»؛ خب این کارها مال زمان‌های قدیم بود که امکانات نبود و بهداشت هم، چنان که امروز هست، نبود. الان قضیه فرق می‌کند. الان مورچه را هم با دستمال کاغذی برمی‌دارند. چی خیال کردید؟.... فلذاست که مدیرکل نظارت بر امور درمان وزارت بهداشت از برخورد جدی با آرایشگرانی که اقدام به گذاشتن لنز برای مشتریان می‌کنند، خبر داده است.

اصل خبر: «لنز گذاشتن یک کار کاملا علمی است که فقط همکاران اپتومتریست و چشم پزشکان باید انجام دهند. گذاشتن لنز توسط آرایشگران کاملا خلاف قانون است و برخورد با آن ممکن است تا مرحله پلمب مکان باشد.»

بسته پیشنهادی: از آنجا که چشم عضو حساسی است و ما هم به این چیزها حساس؛ لهذا چَشم، ما نیز در این راستا عرایضی پیشنهادی و کاربردی داریم که به اجمال عرض می‌کنیم:

1ـ جمع‌آوری لنزها: فقط که نباید دیش‌ها را جمع کرد. لنز هم اگر ضرر داشت، بد نیست سر راه جمع‌آوری شود. فقط لنزهایی که چشم پزشکان توصیه می‌کنند در محل چشم نصب شود. آن هم نزد همان چشم پزشکان درس خوانده در دانشگاه، نه عزیزان دست‌اندرکار امور آرایشگاه.

2ـ نصب تابلو: سابق بر این، برخی آرایشگرها خیلی شفاف و بی‌رودربایستی در مغازه خود روی کاغذی می‌نوشتند: «از تراشیدن ریش معذوریم»؛ خب الان می‌شود نوشت که: «از گذاشتن لنز معذوریم». بیراه می‌گویم، بفرمایید بیراه می‌گویم. من بودم، می‌نوشتم: منم که دیده نیالوده‌ام به لنزیدن/ منم که شهره شهرم به طنز و طنزیدن!

3ـ استفاده از لنز معنوی: فقط به فکر خوشگلی چشم و ابروی صورت نباشیم؛ کمی هم به فکر خوشدلی و سیرت خود باشیم. و این یعنی گذاشتن لنز معنوی بر چشم. خوبی این لنز به بی‌رنگی و بهداشتی بودن آن است. طرف وقتی این جور لنزی به چشم می‌گذارد، این جوری می‌بیند: به دریا بنگرم، دریا ته وینم/ به صحرا بنگرم، صحرا ته وینم/ به هرجا بنگرم، کوه و در و دشت/ نشان از قامت رعنا ته وینم.... آی قربان این لنز قشنگ بشوم من که هم در دسترس است و هم ارزان.

رضا رفیع - جام‌جم