کفش دوزک
نام علمی: Coccinelidae
کفش دوزک با رنگ‌های شادی که دارد توجه شکارگران حشرات را به خود جلب می‌کند و هنگامی که حیوانی مزاحم او می‌شود مایع بدبو و نامطبوعی از خود ترشح می‌کند. یعنی زمانی که احساس خطر می‌کند مقدار کمی مایع روغنی، زرد و بدبو از پاهایش ترشح می‌شود که اخطاری برای شکارگران آینده او مثل مورچه‌ها و پرندگان است.
طول این حشرات بین 15 - 1 میلیمتر است. کفش دوزک‌ها جز سوسک‌ها پاکوتاه و گرد به حساب می‌آیند و دارای دو شاخک در سر می‌باشند.
کفش دوزک‌های هفت خال، سه خال و نیم در هر یک از طرفین بال‌ها دارند. سینه سیاه با دو علامت سفید در پهلو و سر کوچک و سیاه دارند. بال‌ها مخفی است که در هنگام پرواز باز شده و ظاهر می‌شوند.
نوزاد کفش دوزک پوستی به رنگ آبی - خاکستری و خال‌های زردی در طرفین بدن دارد. این حشرات در باغ‌ها، جنگل، بیشه‌زارها و علفزارها زندگی می‌کنند. کفش دوزک هفت خال بیشتر در اروپا دیده می‌شود.
هنوز بسیاری از مردم نمی دانند که کفشدوزکها حشرات مفیدی هستند، البته همه کفشدوزکها نه، ولی اغلب آنها حشراتی بسیار سودمندند.
کفشدوزکها، حشرات مضر مانند شته ها را شکار می کنند. آنها قدرت پرواز زیادی دارند. با فرا رسیدن فصل سرما به محلهای زمستانه خود مهاجرت می کنند اما دوباره در بهار سر و کله شان لابه لای بوته های سبزیجات و شاخ و برگ درختان پیدا می شود که به دنبال شکار هستند.
کفشدوزکها به وسیله حشره شناسان تقسیم بندی گشته و از روی نقطه های روی بالهایشان شناسایی می شوند. بعضی از آنها فقط از حشره بخصوصی تغذیه می کنند مثلاً نوعی کفشدوزک که فقط به خوردن شپشک استرالیایی علاقه مند است اما برخی دیگر از کفشدوزکها تغذیه از انواع شته را ترجیح می دهند. با همه اینها وقتی کفشدوزک گرسنه باشد دیگر نوع شکار برایش زیاد فرقی نمی کند، تا جایی که اگر با بی غذایی روبه رو شود ممکن است نوزادان و لاروهای جوان خود را نیز مورد حمله قرار دهد. ضمنا آنها بدشان نمی آید که گاه گداری سری به لانه مورچه ها بزنند و میهمانشان شوند. در این صورت مواد غذایی مورچه ها را نیز نوش جان می کنند.
شناسایی کفشدوزکهای مفید:
همان طور که گفته شد همه کفشدوزکها مفید نیستند. مثلاً کفشدوزکهای جالیز، آفاتی جدی برای خربزه و سایر گیاهان جالیزی به حساب می آیند. همچنین کفشدوزک چغندر که خسارت قابل توجهی روی برگهای چغندر و اسفناج به بار می آورد، اما از آنجایی که اکثر آنها سودمند هستند امروزه انواع مفید را شناسایی و در آزمایشگاه تکثیر نموده و در مزارع و باغات رها می کنند.
