شکوه و گلایه رسول الله صلّی الله علیه و آله و سلّم

وَقَالَ الرَّسُولُ یَا رَبِّ إِنَّ قَوْمِی اتَّخَذُوا هَذَا الْقُرْآنَ مَهْجُورا - فرقان (30)  

و پیغمبر (‌شکوه کنان از کیفیّت برخورد مردمان با قرآن‌) عرض می‌کند، پروردگارا! قوم من این قرآن را (‌که وسیلۀ سعادت دو جهان بـود) رها و از آن دوری کرده‌اند (‌و از ترتیل و تدبّر و عمل بدان غافل شده‌اند)‌.  

خداوندگار پیغمبر صلّی الله علیه و آله و سلّم قطعاً می‌داند، ولی باز هم با پریشانی و پشیمانی او را فریاد می‌دا‌رد و با دعا و زاری او را گواه می‌گیرد که از هیچ کوششی بازنایستاده است‌، امّا این قوم ا‌و هستند که بدین قـرآن گوش نداده‌اند و درباره‌اش نیندیشیده‌اند. 

تفسیر: فی ظلال القرآن سید قطب رحمه الله         ترجمه: دکتر مصطفی خرمدل