اما این روزها در ژاپن ماجرای دیگری در جریان است. همزمان با افزایش بیرویه نرخ طلاق در ژاپن، بعضی از زوجهایی که به آخر خط رسیدهاند این روز را هم مثل روز ازدواج شان به شکل مفصل برگزار میکنند. «مراسم طلاق» واژه جدیدی است. در این روز به خصوص زن و مرد در برابر دوستان و خانواده همانطور که روز اول برای آغاز زندگی مشترک «بله» گفتند، برای پایان آن هم «بله» میگویند.
برپایی مراسم طلاق ایده هیورکی ترائی است. این مرد حدود یک سال قبل محل روباز کوچکی را در توکیو پیدا کرد و نام آن را «عمارت جدایی» نامید که نام خوبی هم برای جایی است که پایان یک زندگی رقم میخورد. از آن زمان به بعد بود که 25 زوج برای «مراسم طلاق» به عمارت جدایی مراجعه کردند. هزینه برپایی این مراسم 55 هزار ین، معادل 606 دلار برای هر کدام از طرفین طلاق است.
شکوه و جلال این مراسم هم دست کمی از مراسم پرزرق وبرق عروسی ندارد. زوجهای ناراضی پیش از آنکه به صورت رسمی طلاق بگیرند و پای برگه طلاق را امضا کنند دراین مراسم باشکوه با صدای بلند «بله» جدایی را میگویند. به هر ترتیب کار و بار ایده پرداز این قضیه حسابی گرفته و تا پایان تابستان بیش از 900 درخواست رزرو دارد. مراسم طلاق ابداعی هم آداب و رسوم ویژه خود را دارد، درست مثل مراسم ازدواج مردم شرق دور که هرنمادی در آن نشانی از زندگی دارد.
زن و شوهری که قرار است این رابطه را برای همیشه پایان بدهند هر کدام جداگانه سوار بر کالسکههای ریکشا به «عمارت جدایی» میروند. همراهان و دوستان در آرامش و سکوت پشت کالسکهها حرکت میکنند و بدون تردید خاطرهای از روز عروسی برایشان زنده میشود. جدا از پذیرایی با چای که نوشیدنش در ژاپن آداب دشوار و منحصر به فردی دارد، مراسم طلاق تقریبا سوت و کور برگزار میشود. بسیاری از زوجها بیصبرانه منتظر اعلام پایان زندگی مشترک هستند تا بتوانند حلقههای ازدواج شان را با چکش خرد کنند. سر آهنی چکش شبیه سر قورباغه است و البته بدون دلیل انتخاب نشده. قورباغه در فرهنگ ژاپن نماد تغییر و تحول است و حلقههای خرد شده با سر قورباغه در واقع نشان میدهد دورهای از یک زندگی تمام شده و قرار است فصل جدیدی نوشته شود.
خانم و آقای فوجی، اولین مشتری تابستانی «عمارت جدایی» هستند. آنها هم با ریکشاهای جداگانه در معیت همراهان شان وارد عمارت میشوند. آقای فوجی که تاجری 33 ساله است میگوید: «تصمیم گرفتیم برای پایان پیوند زناشویی، یک شروع تازه داشته باشیم. میخواهیم با این کار به زندگی مان رنگ تازگی بزنیم.» او خود را برای به بن بست رسیدن رابطهشان مقصر میداند و عقیده دارد ساعتهای زیادی را بیرون از خانه بوده وبهرغم هشدارهای همسر سابقش برای ماشین و سایر وسایل موردعلاقهاش بیش از اندازه پول خرج کرده است.
فوجی بعد از خرد کردن حلقهها میگوید: «وقتی چکش را کوبیدم با خودم فکر کردم که بله، این آخر داستان است و بعد احساس کردم قلب و روحم با هم تجدید شدند. حالا مطمئنم که میتوانم یک زندگی جدید و یک شروع دوباره را تجربه کنم.» همسر سابق او هم احساس مشابهی دارد. ترائی که خود را اولین تدارک دهنده مراسم طلاق در ژاپن میداند، این ایده را به منظور کمک به زوجهایی پرورش داد که برای طلاق گرفتن دچار مشکل هستند.
آمار طلاق در ژاپن به تدریج به تابوی مسئولان تبدیل میشود. نرخ خیره کننده 251 هزار طلاق در سال 2008، تلنگر بزرگی بود که ژاپن بعد از آمار بالای خودکشی باید به آن بپردازد.