فراموشی

گاهی‌وقت‌ها ما آدم‌‌ها چیزهایی را فراموش می‌کنیم که خیلی خوبه:

فراموش می‌کنیم سنگلاخ‌های مسیری را که آمده‌ایم،

فراموش می‌کنیم بی‌عدالتی‌هایی را که در حق‌مان شده است،

فراموش می‌کنیم ناکامی‌ها و شکست‌هایی را که بر ما تحمیل شده است، به‌شرط آن‌که طعم موفقیت در کام‌مان چنان دلچسب، شیرین و گوارا باشد که فرصت اندیشیدن به تلخی‌ها پیش نیاید.

گاهی .... 

گاهی‌وقت‌ها ما آدم‌ها چیزهایی را فراموش می‌کنیم که خیلی بده:

فراموش می‌کنیم که رسیدن به ساحل امن موفقیت، تنها درگذر از دریای مواج و پرتلاطم زندگی ممکن بود،

فراموش می‌کنیم که تنها تحمل خارهای گل، این فرصت را فراهم ساخت تا مشام خود را از عطر گل سیراب سازیم،

فراموش می‌کنیم که صبر و شکیبایی، کلید طلایی دروازه گلستان کامیابی‌ست.

گاهی‌وقت‌ها ما آدم‌ها چیزهایی را فراموش نمی‌کنیم که خیلی خوبه:

فراموش نمی‌کنیم که امید، همواره نویدبخش نیل به اهداف والای ما بوده است،

فراموش نمی‌کنیم دستان پرمهری را که در این مسیر نورانی اما نه‌چندان سهل، پیوسته به‌سوی‌مان دراز بوده‌اند و بی‌هیچ چشم‌داشتی، انتظار ما را می‌کشیده‌اند،

فراموش نمی‌کنیم دعاهای خیری را که روز و شب، بدرقه‌ی راه‌مان بود تا به سرمنزل مقصود برسیم. 

گاهی‌وقت‌ها ما آدم‌ها چیزهایی را فراموش نمی‌کنیم که خیلی بده:

خیر، دستم به قلم نمی‌رود تا آنها را در قالب واژگانی که تنها رسالتِ بیان زیبایی‌ها را دارند، عرضه کنم، پس تنها تلنگری در آخر .....

بیاییم امید به درخشش و روشنایی را هرگز فراموش نکنیم و تاریکی را تنها ابزاری برای سنجش درجه روشنایی بدانیم و بس.

منبع: یکی از دوستان gevo group