یک
استاد دانشگاه هاروارد موفق به اثبات نظریه یکصد ساله در مورد تأثیر تغییرات آرام
محور زمین بر عصر یخبندان شده است.
به گزارش ایسنا، پیتر هویبرز، استاد علوم زمینشناسی
دانشگاه هاروارد با استفاده از الگوهای رایانهای به آزمایش نظریات مختلف در مورد
عامل عصر یخبندان در زمین پرداخته و دریافت که محور کج زمین از عوامل موثر در این
امر بوده است.
این یافتهها میتواند پیامدهای عمیقی در درک انسان از
شرایط آبوهوایی زمین داشته و در تغییرات آبوهوایی آینده نیز نقش مهمی ایفا کند. دو نوع چرخه در شیوه گردش محور زمین تاثیر دارند، یکی
از آنها 10 هزار سال و دیگری حدود 40 هزار سال دوام داشتهاند. هنگامی که این چرخهها همتراز میشوند، یخها آب شده
و در حالت دیگر یخچالهای طبیعی پیشرفت میکنند.
نظریه ارتباط این چرخهها با یخبندان برای اولین بار توسط
میلوتین میلانکوویچ، متخصص ژئو فیزیک صرب در نیمه اول قرن بیستم ارائه شد. به گفته هویبرز، این دورههای یخبندان با تعییرات
آبوهوایی عظیمی روبرو بودهاند. سطح آب دریاها تا 130 متر افزایش یافته، دما تا
پنج درجه سانتیگراد بالا رفته و دیاکسیدکربن در جو، از 180 به 280 بخش در میلیون
رسیده بود. وی اظهار کرد: ما باید
علت ایجاد این تغییرات عظیم در گذشته را برای پیشبینی تغییرات طولانی آینده درک
کنیم.
هنگامی که چرخهها به درستی همتراز میشوند، یخچالها عقبنشینی
میکنند. در این زمان، تابش دریافتی در نیمه شمالی در طول تابستان تا دهها وات در
متر مربع افزایش داشته و یخها محو میشوند. البته هویبرز بر این مسأله تاکید دارد که این عامل
تنها یکی از موارد مؤثر در ایجاد یخبندان بوده است.
به گفته این استاد هاروارد، شاید نیروی مداری باعث افزایش
دیاکسیدکربن در جو و این افزایش منجر به کاهش یخهای قطبی شده است.